Rain

by marialygayaPoemsPosted on Comments are Disabled

Heavy rain poured on an unexpected day
On a sunny morning on the month of May
Haven’t brought an umbrella but didn’t care
Because you had one which I could share

You covered me your arms so I won’t feel cold
And to your other hand I tightly hold
The wind became strong and the umbrella flew
Now, what will happen to me and you

I learned to enjoy and dance under the rain
Without thinking that it could cause me pain
The rain stopped and we continued to walk
Side by side with smiles in our faces as we talk

The path has still water and some parts are muddy
My feet got dirty but you told me not to worry
Funny, grumpy, bratty… name it, with you I can be
Because I don’t need to be someone who is not me.

Pandemic

by marialygayaUncategorizedPosted on No Comments

I was organizing my files on my laptop and then I saw this. I wrote this on the 27th day of ECQ last year.

“Day 27. Almost a month of being at home. Just went outside our door for a couple of times to take a picture of the sunset but never left the building for 27 days.

We are on a Enhanced Community Quarantine (ECQ). No one will be allowed to go out except for the reason of buying essentials like food.

There were nights that I had hard time on sleeping especially on the first 2 weeks of the quarantine. Watching videos of patients that are positive of the virus made me uneasy. I was anxious since there are cases that the signs of the virus can be experienced after two weeks. That’s why I stopped watching those videos and reading articles about it.

This quarantine also made me feel lonely. There were times that I felt alone. Overthinking for so many times.”

Those first months of lockdown really made me anxious but as time passes I’ve learned to live with it. I’ve somehow adjusted with the situation.

For 4 months then, I was just at home. Went out on my birthday as my gift to my self. Quarantine pass was not required anymore that time.

Been in a work from home set up for almost a year now. I must say, I still prefer working at the office. However, the good side of having work from home set up is that I don’t have to travel on a heavy traffic of EDSA everyday.

This pandemic has taught me so many things. I just hope that this will end soon so that everything will be back to normal.

Lista

by marialygayaRealizations, UncategorizedPosted on No Comments

Noong nakaraan nag ayos ako ng mga kalat ko. May nakita akong lista sa isang notebook ng mga gusto kong bilhin at gawin noong 2019. Every patapos kasi ng isang taon naglilista ako ng mga gusto kong bilhin at gawin for the next year. Parang goals ko na rin for the upcoming year.

Pero hindi lahat na nandoon sa lista ay nagawa at nabili ko noong 2019. May mga nasakatuparan naman that year. Pero ang iba doon nagawa o nabili ko na ngayong 2020.

Kaya naisip ko na hindi man nangyari ang isang bagay sa gusto nating panahon pero mangyayari at mangyayari ito hanggat gusto natin ito mangyari. Oh diba, may mga goals akong na unlock this year.

Sa panahon ngayon na may pandemic, marami tayong mga gala, events, at okasyon na hindi na tuloy. Pero pasasaan bat mangyayari din ang lahat ng yun. Sa takdang panahon nga ika ni Big Brother.

Revisit

by marialygayaRealizationsPosted on No Comments

Recently I have to revisit a project that I have already tested about two years ago. That was one of the first projects that I handled. That time, I have limited knowledge about the job. That project was not implemented two years ago because of some concerns. Now it is being retested for implementation.

In the tests I did this time, I realized that I have missed some things that should be tested and should be considered. Though, those were not major issues but still are issues.

I told my self “Bata ka pa kasi nun. At wala ka pa masyadong alam”. Palusot ka pa self (haha!). But somehow true.

Well, it’s like life. As time goes by you will learn more and more about life. You will not commit the same mistakes again because you’ve learned from them. You have better idea on what to do.

Hi der Pans!

by marialygayaRealizationsPosted on No Comments

So na realize ko lang… Ang konti ng na post ko dito last year. Busy si ateng? Haha!

Siguro less na kasi yung time na mag isa ako. Di na nakakabuo ng mga hugot na wala namang napang huhugutan. Haha. Pero madami akong kwento. Di ko lang nasusulat. Minsan may mga nabubuo ako sa utak ko habang nasa bus. Di ko lang nasusulat. May mga poems akong nasusulat. Di ko lang pinopost. For some people’s eyes only. Ganern!

Pero try kong magsulat more dito this year. As if naman maraming nagbabasa dito. Haha! Hi pala sa 3 na nagbabasa dito. Oh ha! Haha

My 2017

by marialygayaStoriesPosted on No Comments

Just like 2016, madami ding ganap ang 2017 ko. Though hindi nga lang siya katulad ng 2016 na halos every month may event o gala. Pero yung 2017, mas may major ganaps!

Noong February 2017 umakyat ulit ako ng bundok. That time kasama ang Team Bully! Pero di kami kompleto. May mga nakasama nga lang kaming ibang friends. Doon kami sa Mt. Batolusong. Makikita daw doon ang pinapangarap kong sea of clouds. Pero noong pumunta kami sea of fog lang nakita ko. Sad. Pero happy pa rin kasi naka akyat ako ulit ng bundok! Yes naman!

First time ko mag RoRo last April-May 2017. Yes April hanggang May. Umalis kasi kami dito katapusan ng April pa at nakabalik kami May na. Kasama ko kuya ko nun na sanay na sanay sa pag ro-RoRo. Di pa ako nun nakapasok pag balik kasi na delay kami. Super commute kasi kami. As in di kami kumuha ng ticket prior sa day(s) ng “float” namin. Sa mga port na kami bumibili. Kaya nung nasa port na kami ng Mindoro na papunta na ng Batangas, besh! Wagas ang pila besh! Inabot kami ng alas dos ng madaling araw sa pila. Kaya yun, delayed ang dating sa Manila.

Last June 2017 naman ikinasal ang ate ko. Naging Mrs. Touch na siya officially! Ako ang maid of honor syempre. Wala siyang choice eh. Haha! Ako yung maid of honor na di naman naging maid. Wala kasi ako dun samin the whole preparation for the wedding. Kapal ng mukhaaaaa. Haha! Sorry naman… work eh. Haha!

June 2017 din grumaduate kuya ko sa Masteral niya. More than 2 years niya rin yun trinabaho. Halos 3 hours lang tulog niya every time may tinatapos siyang paper. Saksi ako dun. Pumunta dito sina mama at papa para umattend ng graduation niya. Clap clap to my kuya!

Yung mga gala naman.. nagpunta ng iba’t-ibang food parks, nag National Museum kami noong July, nag Pinto Art Museum kami noong first week ng November at nag Pandin Lake kami netong November 30.

Umuwi ako for Christmas pero bumalik din nung 27 kasi may trabaho. 4 days lang ako samin pero keri na rin..

At kung sa last blog ko for 2016 eh parang wala akong paki alam kung magka love life man ako o hindi sa 2017, well.. haha! Nagka love life ako besh! Naniniwala na tuloy ako na “wag mo hanapin kasi kusang darating”. Ganern!

So, medyo nahigitan ni 2017 si 2016. Kaya 2018, alam mo na ha… Magpakitang gilas din uy! Let’s do this!

Uulit ka pa?

by marialygayaStoriesPosted on No Comments

​Welcome to another kwento of perstaym ni Ligaya… So tungkol saan naman to? Well, isa naman itong adventure. Adventure ng bongga. Oo, adventure kasi umuwi kami ng kuya ko not via plane but via Ro-Ro. Oh yeah Ro-Ro as in barko tapos bus tapos van. Ganern. At hindi yung Ro-Ro na naka book kami sa Ro-Ro bus, Ceres Liner, Dimple Star at kung anong bus line pa yan. Super commute kami mga dear. As in.

Last April 28 (friday) kasi ay naging holiday dito sa Manila dahil sa Asean summit. Tapos yung May 1 (monday) ay holiday naman talaga. Napag tripan namin ng kuya ko na umuwi. At dahil ang mahal mahal ng airfare, napagkasunduan naming mag ro-ro.

Na excite ako kasi pers time ko mag ro-ro at syempre kasi uuwi kami. So yun, thursday night after ng opisina dumiretso kami sa may buendia para sumakay ng bus papunta ng Batangas port. From buendia to batangas port, mga more than 3 hrs ang byahe. Umalis kami ng Buendia mga 7:30 tas nakarating kami mga 10:45. Pagdating namin, yung pila para sa barko wagas! Ang haba teh! Yung next na barko na aalis ay 12:00 am. Sa sobra haba ng pila akala ko di na kami makaka abot ng 12 na byahe. Mag tetwelve na nung nagbabayad kami for terminal fee. madaling madali kami nun. Kasi sabi ng kuya ko dapat magdali para maka pwesto ng maayos sa barko.

Mga lagpas konti ng 12 ng maka alis ang barko. Actually, di ko napansin na naglalayag na pala. haha. As in. Kasi nag CR ako tapos pag balik ko sa pwesto namin, tinatong ko kuya ko kung di pa ba aalis? Sabi niya naka alis na kanina pa. What?! Di ko napansin yun ah. haha. Mga 3 na ng nakadaong sa Calapan port sa Mindoro.

From Calapan Port nag van kami. Ang bilis ni kuya magpatakbo. Mga 4:30 nasa Roxas port Oriental Mindoro na kami. Usually daw kasi 2 hrs o mahigit yun. Pagdating namin dun wala pang bukas na mga ticketing keme. Kaya nag antay kami. Pero pumwesto na kami dun sa kinukuhanan ng ticket. Mga 6 sila nag open pero 8:00 am pa yung barko aalis. Pero mga 7:30 napsakay na sila.

From Roxas port 4 hrs mahigit ang byahe. Ang cool lang kasi nung dumaan sa bandang Boracay makikita ang mga nagpapara sailing. Haha. Naka rating kami ng Caticlan lagpas 12:00 pm na. Hindi pa kami naka daong agad kasi may barko pang naka daong dun. Lagpas na 1:00 pm kami naka daong talaga. Tapos di pa agad nakababa kasi pina una pa ang mga sasakyan. Mga 1:30 pm na kami naka baba ng barko.

Bago sumakay ng van papuntang Iloilo, bumili muna kami ng makakain kasi gutom na kami. Wala kaming pormal na kain mula pa ng nakaraang gabi. Yung byahe mula caticlan to Iloilo pag nag van is 4 hrs lang. Compared sa bus na 6 hrs. 

Naka rating kami ng Iloilo ng 6:00 pm. Kumain muna kami ng Batchoy kasi gutom na talaga kami at sumakit tiyan ko. hahaha! Buti na lang may CR dun. hahaha! After namin kumain sumakay na kami ng jeep papunta sa sakayan ng bangka papunta samin. 

Nakarating kami ng bahay mga 8:30 pm. Sarado na tindahan nina mama. At dahil di nila alam na uuwi kami, tinawagan ko muna siya sa cellphone. Sabi ko “Ma, pabukas ng pinto”. Sabi niya “bakit? Anong pinto?”. Sagot ko, “pinto ng bahay.”. Pero medyo malayo pa kasi kami sa pinto kaya di niya kami agad nakita. Pero binuksan niya naman. haha! Pag kita niya tuwang-tuwa siya oh. Siyempre nakita niya maganda at gwapo niyang anak eh. hahahaha! At sa sobrang tuwa nila, napa luto si papa ng adobo ng wala sa oras.

So yun. Papunta pa lang yan ha. Pero masaya na nakakapagod na nakakagutom kasi wala kaming dala na food. haha! Kung magroro-ro pa ba ako ulit? uhm.. pag iisipan ko muna. hahaha!

Mt. Batolusong

by marialygayaTravelPosted on No Comments

Namundok kami ulit last Feb 18! This time, Mt. Batolusong naman sa Tanay, Rizal. Kasama ko ang team bully (pero di kumpleto) at iba pang additional friends na sinama namin. Bale sampu kaming lahat. Nung friday pa lang magkakasama na kaming walo na natulog sa iisang bahay. Kasi parang ang hassle pag iba’t-ibang lugar pa ang panggagalingan namin.

So yun, mga 2:30 ng umaga kami umalis dun sa Pasig. One and a half hour lang tulog ko, kaloka! Nakarating kami ng Rizal ng mga 5:00 am. Medyo foggy pa ang daan ha. Agad na kaming nag start umakyat kahit madilim kasi nga yung dream kong sea of clouds baka di maabutan. Thank you friends, napaka supportive niyo sa dream ko na yun. Haha! Pero di ko na reach ang dream ko na yun sa Mt. Batolusong. Puro fog lang ang meron. Nung nasa second peak na kami medyo may clouds sa baba pero di siya sea eh. Timba of clouds lang. haha! Ayun, pinag tiyagaan ko ang fog. hahaha! Di na kami umakyat sa third peak kasi lumalakas na ang ulan.

Akala namin may falls kaming maliliguan pero inaayos pala ang daan papunta doon ngayon kaya di namin na puntahan. May dinaanan naman kaming cave pero di na kami naligo dun. Oh diba parang puro negative. Pero masaya! Masaya talaga kahit simumpong na naman ako ng pagka ewan at topakin ko dun sa bundok. Sorry guys. Pero after five minutes okay na ako. haha!

Mga 11:00 am naka baba na kami. Naglunch kami sa basecamp nila. Masarap ang food! Medyo may kamahalan nga lang pero napaka ganda ng service nila. Clap clap to that!

Umulan pa nun. Buti na lang naka baba na kami nung tumuloy tuloy ang ulan. After namin mag lunch at magpahinga nag ready na kami pauwi. Naka rating kami ng Manila malapit na six ng gabi. Bago ako nila idaan sa amin kumain muna kami. Mga gutom eh. 11:00 pa kaya ang last naming kain. So yun after kumain dinaan na nila ako dito samin. Special shout out kay mayor na inenjoy ata ang pag dadrive.

Isang napaka lupit na naman na experience with you guys! Thank you so much! Di naman sumakit katawan natin diba? So, saan susunod? haha!

Tsokolate ?

by marialygayaRealizationsPosted on One Comment

​Mula pa sa previous work ko meron talaga akong stock na candies sa desk. Pero sa work ko ngayon, dati naka tago lang sa moving cabinet ko yan. Di naman sa nagdadamot ako, pero Wala kasing space sa dating kong pwesto. May mga telepono and all kasi.

Pero last week pinalitan ko ang lagayan ng mas malaki tapos nag lagay ako ng chocolate. Flat Tops lang naman. Tapos nilabas ko na kasi nung di ko nilalabas ang tagal bago maubos. Nakaka abot ata ng dalawang buwan kasi di naman lahat alam na may candies ako. Sa takot ko na baka ma expire lang, nilabas ko na. Charot! Hindi naman sa ganun… haha!

So yun, kuha all you want lang. Naniniwala kasi akong it’s better to give than to receive. Ganern! Haha! Pantawid gutom din yun ha… 

Tapos one time, yung kakilala kong taga HR pumunta dun samin tapos nakita niya yung candies at chocolates. Sabi niya “Ang dami mo namang chocolates. May nag bigay?”. Hala siya! Sagot ko sa kanya, “Di po. Binili ko Ma’am. Pag wala kasing mag bibigay, bilhan mo ang sarili mo.” Haha. Di naman ako galit niyan. Pa joke ko namang sinabi yan ha. haha.

Naalala ko tuloy yung Valentine’s Day 3 years ago. Nasa first work ko ako nun at may pasok that time. Lima kaming magka close dun. Yung dalawa lang ang may boyfriend that time tapos yung isa sa kanila sabi niya di naman ramdam ng jowa niya ang valentines. kaya naka isip kami ng napaka lupet na idea! haha! Bibilhan namin ang isa’t-isa ng chocolates! haha! Oh diba, kung walang magbibigay, kunchabahin mo ang iba para bigyan ka rin nila. hahahaha! At yun ata ang first valentines na naka tanggap ako ng chocolates. haha! (Kasi usually bahay at lupa. charot!)

Pero bakit ba kasi parang ang big deal ng valentines? Wala nga akong paki alam diyan actually. hahaha! Hala siya. Nagbibitter na naman si ateng! lol. 

Oh ayan, mag vavalentines na naman at may pasok. Wala ata akong kakunchaba ngayon para bilhan ako ng chocolates ah.. haha! Pero okay lang, di naman ako mahilig dun. Bahay at lupa talaga hilig ko. Joke! hahahaha 😀

May bago na!

by marialygayaStoriesPosted on No Comments

Last year sabi ko dapat may gawin akong bago this year. Yung di ko pa nagagawa ever. Para maiba naman… Guess what, meron na! Alam mo kung ano yun? Siyempre hindi mo alam. ?

Simpleng bagay lang naman to. At buti na lang may kasama ako sa pagawa  neto. Haha! Kala mo kung ano eh no? Nag iba na ako ng dinadaanan pauwi! Ang dating 9:30 na dating ko sa bahay, naging 8:30 na lang! Ang saya diba? Isang episode din ng koreanovela yun. Joke. ? Pero natutuwa talaga ako…

Dati pa ako sinasabihan ng iba kong officemates na doon dumaan kasi mas madali at malapit. Pero di ako dumadaan doon kasi di yun ang nakasanayan kong daan at ang dilim ng bus stop dun no. Katakot lang. Pero netong 1st week ata ng January yun may officemate akong nakasabay mag out na doon dumadaan. Niyaya niya akong doon dumaan kasi nga daw mas madali yun. Eh dahil may kasama naman ako edi tinry ko. So yun nga! Ang saya kasi kahit 7:00 PM na ako nag out, 8:30 PM nasa bahay na ako! 

So kailangan ko pa talagang ma experience bago maniwala eh no? Dapat pala matagal ko nang ginawa. Tigas kasi ng ulo ko eh. Haha. 

Ngayon kahit wala na akong kasabay doon pa din ako dumadaan. Tipid sa oras eh. At di na ako naglalakad ng malayo. Kahit medyo madilim dun, nakaka sakay naman ako agad ng bus. Pagnatagalan man sa susunod, hahawak na ako sa ballben at perfume ko pang depensa. Haha! 

Next na target, yung papasok naman! Mga next month naman yun. Isa isa lang. ?