Siyudad ng mga Bituin

So eto na naman tayo sa mga first time experiences ko.

Last Saturday, pumunta kami ng Star City. Kasama ko ang mga former officemates ko. First time ko yun na sumakay sa iba’t-ibang klase ng rides. Hindi naman sa ayaw ko nun pero hindi lang siguro ako nagkaroon ng chance na ma experience yun. Kaya salamat sa mga kaibigan kong to sa pagyaya sa akin. Ang dami ko nang first time na kasama kayo! haha

Lahat naman ata ng rides nasakyan namin. Mula sa carousel (na todo suporta sila kasi first time ko), Bump Car, Star Flyer, Surf Dance,  hanggang sa Star frisbee na na alog ata lahat ng internal organs ko. Pero masaya! Pumasok pa kami sa horror room at Gabi ng Lagim na takbo lang ata ang ginawa namin. Nag chill chill naman kami sa Petter Pan na room.

Actually ang dami naming nabuong hugot sa ibat ibang rides na nandoon. Pero  ayaw ko na kasing humugot at baka isipin na naman nila na may pinang huhugutan ako pero actually wala naman na talaga. Last na yung pinost ko sa instagram at facebook. Haha.

Pero masaya ang experience na yun. Ang tanong, kung uulitin ko pa ba? Well, pag iisipan ko muna. haha!

Ang Sampung Utos ni Ligaya

So, eto na. Sampung mga bagay-bagay na natutunan ko sa halos araw-araw na byahe ko sa EDSA.

1. Kumapit kang mabuti baka ikaw kasi ay ma FALL.

Oo, kumapit ka. Yung mahigpit ha. Lalo na kung ang driver ay masyadong nagmamadaling makipag meet up kay kamatayan. Kumapit ka kasi hindi mo alam kung kelan siya bigla-biglang magbe-break. Ikaw din.

2.  Sarili ay wag nang ipagsiksikan dahil sa huli ikaw din ang masasaktan.

May mga bus na punong puno na pero may mga pasahero talaga na ipagsiksikan pa ang sarili. Yung tipong nasa pinto na ang mga pisngi nila. Sige lang, kahit nasasaktan na sila. Pero ako, kahit nagmamadali man ako, pipili pa rin ako ng bus na hindi ganun ka siksikan, yung at least makaka pwesto man lang ako ng maayos kahit naka tayo. Okay na yun.

3. Kahit gaano man ngayon kasakit, sa huli makakaramdam ka din ng langit.

Naranasan mo na bang tumayo sa bus ng isang oras o mahigit? Tapos ang traffic traffic pa. Tapos may mga bumaba nga na naka upo pero hindi naman sa tapat ng tinatayuan mo kaya hindi ka rin nakaka upo. Pero yung time na finally, bababa na ang naka upo sa tapat mo at sa wakas ay makaka upo ka na.. alam mo ba ang feeling nun? Masasabi mo na lang na “haaaay. Heaven!”

4. Yung akala mong napag iwanan ka na, pero may darating pala na mas ikakasaya mo pa.

May times talaga na ang sobrang hirap sumakay ng bus. May bus nga na byahe papunta sa inyo pero punuan naman. Minsan yung mga kasabay mong nag aabang, nakasakay na. Pero ikaw di pa rin. Feeling mo napag iwanan ka na. Tapos biglang may darating na bus na kung saan makaka upo ka pa. Yung hindi na kailangang sumakit ang paa mo bago ka maka upo. Yung komportable ka. Yung sasabihin mo na lang sa sarili mo na, buti na lang nag antay ako.

5.  Wag masyong umasa, masasaktan ka lang.

One time, ako yung naka tayo sa pinaka dulo ng bus. Mas preferred ko talaga doon pumwesto pag naka tayo ako. Kasi malaki ang chance na makaka upo ako kung may isa man na bababa sa animan na upuan. Pero mahigit 30 minutes na akong nakatayo wala pa rin. Pero may nakita akong mukhang bababa. medyo patayo kasi siya tapos tumitingin kung nasaan na. Pero umayos ulit siya ng upo. Di pa pala bababa. Paasa naman si kuya. Tapos maya maya, ganun naman siya ulit akmang tatayo tapos di pa rin pala bababa. Mga apat na beses na ganun. Akala ko doon ako makaka upo pero naka upo na ako bago pa si kuyang paasa bumaba.

6. Wag kang mag alala may darating din yan.

May times na nag aantay talaga ako ng maluwag na bus pag pauwi na. Pauwi naman na kasi. Kahit late na ako maka rating sa bahay okay lang. Kasi naniniwala ako na kahit gaano man ako katagal mag aantay may darating at darating din na bus. Kahit abutin man ng madaling araw yan.

7. Pag assume ay wag dalasan baka ikaw din ang mawawalan.

Naka ilang beses na akong nag assume na may mauupuan pa ako, pero wala na pala. Nag assume ako na meron pang upuan kasi unang tingin ko mula sa labas ng bus wala namang naka tayo. Yun pala, ako yung unang tatayo. Ang sakit lang. Alam mo yun?

8. Wag mo nang habulin kung siya na mismo ang ayaw kang pansinin.

May panahon naman na gustong gusto ko nang umuwi. Kahit tayuan sa bus kasi rush hour papatusin ko na. Yung ang dami mong kaagaw para maka sakay lang. Ito namang si bus ay nagpahabol pa. Hindi huminto kahit man lang malapit sa tapat ko. Ayaw ko pa naman ang humabol. Kung ayaw niya, edi wag. Balik tayo sa learning number 6. Wag kang mag alala may darating din yan. Pero one time hinabol ko, medyo nagmamadali kasi ako nun. Nahuli ako sa paghabol kasi ayaw ko pa nga sanang humabol. Pero di na ako pinansin ni kuyang driver kasi bawal palang magsakay ng pasahero dun. Kaya ayun, walang kwenta din ang pag habol ko.

9.  Mahirap baguhin ang mga bagay na kung saan ikaw ay nasanay

Ang dati kong pinapasukan kasi nasa Ayala, kaya noong lumipat ako ng trabaho na hindi na sa Ayala ang opisina, ay sa Ayala pa din ako dumadaan kahit may ibang ruta naman na pwedeng kong daanan na sabi nila ay mas madali at malapit. Kahit nag lalakad ako ng 15 minutes every morning at amoy usok na ako pag dating sa office okay lang. Yun kasi ang nakasanayan ko at feeling ko, safe ako pag ganun. Pero never ko pang na try ang ruta na sabi nila mas madali at malapit. Ewan ko ba, pero parang takot akong mag try ng iba. Kasi nga, mahirap baguhin ang nakasanayan na. Pero baka one day susubukan ko ang another na ruta na yun at harapin na ang mga kinakatakutan ko.

10. Traffic lights ay  sundin para maiwasan na ikaw ay banggain

Alam naman natin na ang green ay go at ang red ay stop pero bakit may mga tao pa rin na tatawirin ang pedestrian sa edsa kahit naka red light pa. Stop nga diba? Hindi pwede. Bawal. Hindi maaari. Wag kasing pasaway. Pano pag may bilang humarurot na sasakyan at nabangga ka. Sino may kasalanan nun? Para safe at para maiwasan masaktan, matutong sumunod sa simpleng traffic rules naman.

Aaaaaaahbril

So… April 30 na. And in few minutes May na. Siguro there will be many na ang magiging status sa Facebook naman ay “be good to me May”. 🙂

Pero bago man mag May, gusto ko lang pasalamatan Si April. Medyo madaming ganap sa April ko kasi..

April 2, ikinasal si ate Michelle. Pinaka unang pinsan ko sa mother side na ikinasal. Lumuwas pa ng Manila ang dalawa kong tita, ate ko at Si Lola. Pero di nakadalo sina mama at papa. Pero keri lang. Naging mini reunion na din yung kasal..

April 4, first time Kong mag Subic. Company outing na first batch. Oo, may batch batch. Hanggang 4th batch pa nga. Pero mas pinili naming mag first batch kasi mas konti lang kami.

 April 9, umakyat kami ng bundo, Sa Mt. Daraitan sa Tanay Rizal. Kasama ko ng tatlong dati kong officemates. Amazing experience din yun. Mga tatlong araw ko ding ininda ang sakit ng katawan ko ha. Pero it’s worth the pain. talaga. First time kong maligo sa loob ng cave. First time ko ding maligo sa river. Yaaaa. Like, seriously. Haha.

April 24, nagka sideline kami na gumawa ng isang PowerPoint presentation na ang bayad ay kagulat gulat. Ang laki Teh for a presentation lang ha. Wala nga masyadong ginawa eh. Kasi simple lang din ang gusto nila.

Kaya Lord, maraming salamat sa blessings at guidance para sa April ko. Sa May ulit ha? Hehe.

Kausap for Rent

Ewan ko kung ako lang, pero may mga panahon talaga na gusto kong magkwento ng mga nangyari, nangyayari at mangyayari sa buhay ko pero wala akong mapag kwentohan.

Siguro pwede naman akong mag kwento sa ate at nanay ko o sa mga malalapit kong kaibigan pero naiisip ko baka busy sila. Baka di naman sila interesado sa ikukwento ko.

Kaya minsan isinusulat ko na lang. At least may nalalabasan ako ng mga kwento na nasa utak ko lang. May mga panahon din na gustong gusto ko nang magkwento pero pinipigilan ko na lang. Mga kwentong maliliit na bagay lang naman.

Yung nakatulog ako sa bus tapos may times na nasasandalan ko ang katabi Kong babae tapos naiirita na siya sa kakasandal ko. Yung nagising ako sa alarm ko ng 5:30 am pero nakatulog ako ulit at nagising ng 6:40 at naka alis ng 6:55 am pero di pa din na late. Yung tinatamad na akong lumabas para kumain kaya nag pancit canton na lang ako…

Hay. Ang drama naman. Pero okay lang. Okay pa naman ako. 🙂

Dalawang First Time

Well, today was amazing. Ay! 1:00 na pala.. So yesterday was amazing! Eto kasing dapat out of town namin ay Hindi ma tuloy tuloy. Kaya may nag suggest na manuod na lang ng pyromusical contest sa MOA. Originally dapat Lima kami.. Pero alam nyo naman ang mga Plano talaga minsan.. Ay basta to make the long story short tatlo na lang kami ang natuloy. Pero enjoy din naman talaga.

Dapat ang meet up at 1:00 pm na naging 2:00 pm pero naging 4:00 pm. Oh diba? San pa kayo? Haha. Kumain muna kami kasi mga gutom na kami. So ikot ikot para maka hanap ng makainan. Hanggang sa 1 hour na pero wala pa rin kaming mapili. Minsan kasi sa dami ng choices ang hirap din mamili. Pero nung huli burger king bagsak namin.

Pagkatapos naming kumain bumili na kami ng ticket para sa pyromusical.. Pumasok na kami agad sa venue para maka kuha ng magandang pwesto. Pero naisipan naming bumili muna ng chips sa hypermarket. Pinaiwan na namin yung isa naming kasama kasi kaka opera lang ng paa niya at para na rin may babalikan pa kaming pwesto. So yun. Nag start na yung pyromusical contest. Ang gaganda ng mga fireworks. Pero mas maganda yung pangalawa. Ang bongga eh. At parang swak talaga yung music.

After ng contest, naisipan ng isa Kong kasama na mag pirate ship daw na ride. Honestly kasi never pa akong nag try ng any rides. Kaya first time ko talaga yun at gusto ko naman talagang subukan. Pero nakakaloka. Di ko naman iniexpect na mangangatog tuhod, paa at kalamnan ko ng ganun. Feeling ko nagka buhol buhol na intestines ko. Pero ang saya ng experience na yun. Pero di ko na ata uulitin. Haha!

Dahil nangangatog pa kami dahil sa ride na yun nag chill chill muna kami sa gilid ng manila bay. First time ko din dun! Haha. Nakakatuwa. Two new experiences in one day. Salamat sa dalawa Kong kasama. Sa uulitin ha..

May Bago sa Bagong Taon

New year, new life daw. Pero para sakin this year, new year, new job. New officemates. New office. New environment. At last nasa mundo na ako na kung saan naka linya talaga sa kurso ko.

Nakakapanibago lang kasi hindi ko na kasama mag breakfast, lunch at meryenda ang mga taong nakasama ko ng mahigit isang taon. Isang linggo pa lang ako sa bago Kong work pero parang MWF nasa opisina ako nga dati kong kompanya. Nakaka miss kasi. Kahit palagi na lang ang tanong nila ay ‘oh anong ginagawa mo dito?’, sinasagot ko na lang na ‘nakiki CR lang po.’. Minsan natatanong ko na lang sarili if hindi na ba ako welcome doon? Alam ko namang biro lang nila yun pero di ko lang maiwasan mag isip ng ganun.

Okay naman yung welcoming committee ng bago kong work. Friendly naman silang lahat. Yun nga lang nangangapa pa ako sa mga ginagawa ko. Sana wag naman matagalan bago ako maka adjust. Hindi naman mahirap pero maraming kailangang matutunan. Buti nga ang supportive ng mga boss dun.

Siguro may darating na mga pagsubok sa bago kong work pero alam Kong malalampasan ko yun. Medyo may trangkaso pa ako ngayon. Nanibago siguro sa lamig ng aircon at tubig nila? Haha. Sana wala na to next week baka kasi tahol ako ng tahol doon. Medyo nakakahiya. Hihi

The 9 Days of Happiness

So what happened to my Christmas vacation? Well, I can consider this as the most memorable vacation I had since I started to work away from home.

December 24 – My flight was supposed to be at 11:35 in the morning but because of the delays it turned out to be at 1:30 in the afternoon. I arrived at around 3:00 PM at the city. I waited for my friends Ruth and Velle who I will be meeting to give them my gifts. I went home at 5:30 in the afternoon and arrived at around 7:00 in the evening. When I entered the house, kids who are my cousins and neighbors were dancing. They said, they prepared that dance for me. Aaaw. How thoughtful… The house was busy preparing for noche Buena when I arrived. Noche Buena was fun. The food, the videoke, the gift giving and everything that happened.

December 25 – I was planning to stay at home for the whole day but a friend from highschool suggested to have a meet up at 4:00 pm together with our other classmates also. We had that meet up at the plaza of the town for the convinience of everybody. We just had snacks and some chikas. I was able to go home at around 8:00 in the evening. (Well, sorry mom this do not happen often naman..)

December 26 – I watched an MMFF movie for the the first time together with my former officemates. We have planned this catching up thing weeks ago. So I’m so happy it really happened. I was not able to meet them during my last vacation so I was really into meeting them that time.

December 27 – I was just informed that our whole family was going to Negros Occidental two days before this day. Luckily I did not have plans for this day. We went to Campuestohan an inland resort in Negros and also at The Ruins. Though we just visited two places, but still it was an amazing bonding moment with the family.

December 28 – it was on the 28th when we went home from Negros. I had no one to meet up that day so I just stayed at home the whole day.

December 29 – I had a get together with college classmates. It was really fun. We had a videoke at Movie K, had some drinks at MO2 Annex and ate fresh cooked fish at the fishing port of iloilo at around 2:30 in the morning. Actually it was my first time there.. It was really fun! I hope that would not be the last.

December 30 – because we did not sleep the night before, I woke up at around 2:00 in the afternoon. I do not have plans for that day. I just wanted to sleep all day actually. But Mariel, a friend from highschool asked me if where am I and if I’m good for a roadtrip. Of course I am! It was already 4:30 in the afternoon when we met. We went to a new resort in town where we had snacks and went to a talabahan until 8:30 in the evening. Again, sorry mom. Going home late was not really my thing.. You know that. Haha

December 31 – it’s new year’s eve. I stayed at home the whole day and was busy preparing for the medya noche. I just noticed that fire crackers were not a big thing for this year. I mean, it was not that loud as compared to previous years.

January 1 – it’s the first day of the year! I was at home until lunch time but I decided to meet college buddies to bond a little more and tried to be complete but it did not happened but it’s okay. also, I met a friend to give my gift and went home a little late again. Haha

January 2 is may flight back to Manila that’s why its not included. Though it wasn’t a sad day at all. Still I am thankful that I arrived safe and sound.

So, that’s it. I think I could already use the line ‘back to reality’. Oh yeah. It’s time to do some stuff to make this year an amazing one.

Page 1 of 366

Happy new year! Oh yeah.

It’s the first day of the year and if I would rate this day from 1 to 10, 1 as the lowest ang 10 as the highest, I would rate it as 9. It’s was not perfect but it was an awesome day. It’s great to start the year with great people. Also, this will be my last night here before I go back to Manila tomorrow.

2015 was such a good year for me. Though there were no extraordinary events or happenings that happened to my 2015, still I’ve learned so much from this year.

I hope in 2016 I can reach more of my plans and dreams in life. I wish also that 2016 will help me in determining what I really want in my life. Because right now, I just take everything that’s on the present and not thinking what my future would be. In short, I want to have bigger goals and concrete plans for my future.

As what many of the status in Facebook say, 2016 please be good to me.

Bang Ko

Itong kwento na to ay na kwento ko na ng ilang beses. Mula sa 5 branches ng bangko ko, sa CSR ng customer’s hotline nila, sa mga officemates ko, sa kuya ko at hanggang sa ate at nanay ko na ilang milya ang layo. Nawala lang naman kasi ang 2,000 pesos sa ATM account ko ng hindi ko alam kung paano. Sabi nila na debit daw ako.

Last November 28 at 29 kasi nag withdraw ako sa tatlong ATM ng magkakaibang bangko (hindi ATM ng bangko ko) pero hindi naka dispense ng pera. Sinubukan kong mag withdraw ulit noong December 2 sa isang ATM sa baba lang ng building namin (hindi rin ATM ng bangko ko). Nagdispense naman na ng pera pero nagulat ako nga nakita kong may bawas na na 2,000 pesos yung balance na nakalagay sa resibo.

Hindi ko alam ang gagawin ko nun. Paanong nangyari yun? 2,000 pesos din yun ha. Ay hindi, 2,000 pesos yuuuun! Lutang ako ng bumalik ako sa opisina. Ikinuwento ko sa officemates ko yun. Sabi nila, na debit daw ako pero mababalik din naman daw yan basta irereklamo ko lang sa bangko na kung saan ako na debit. Ang problema, hindi ko matukoy kung saang bangko ako na debit.

Kaya tinawagan ko ang customer’s hotline ng bangko ko pero ang tagal bago may maka sagot. Ilang minutes na ang naka lipas pero wala pa din kaya pinutol ko na. Cellphone kasi ang gamit ko at landline yung tinatawagan ko. Baka kasi ma shock ako pag nakita ko ang babayaran ko pagdating ng bill ko no. Sabi ko makikitawag na lang ako sa kuya ko kasi unli naman siya sa landline. Pero noong umuwi ako, wala pa siya. Nang magising na ako naka alis na siya. So yun, hindi ako nakatawag.

The next day, dapat pupuntahan ko na lang ang bangko ko pero sobrang busy namin that day kaya friday na ako naka punta. Pero apat pa na branches bago ako naka kuha ng matinong sagot. Pero hindi nga kami naka pasok sa loob ng bangko. Guard lang yung nakausap ko. Sabi niya, kailangan ko daw tawagan ang branch kung saan nag open ang account ko na yun which is in Valenzuela pa pero hindi naman ako binigyan ng phone number ng branch (hindi naman kasi ako humingi). Kaya hindi ko na tawagan that day.

Nang weekend na yun sinubukan kong tumawag ulit sa customer’s hotline. Finally, may sumagot na.  Sabi niya, kailangan ko lang daw ireport yun sa kahit saang branch (taliwas sa sinabi ng pangalawa kong naka usap) kasi sila naman yung mag cocoordinate nun sa branch sa Valenzuela.

Kaya noong monday na yun (December 7), pumunta ulit ako sa ika apat na branch na napuntahan ko last time. Pinapasok naman agad kami ng guard at pinakausap sa isang tao nila. Ikinuwento ko ang nangyari. Kaya yun, pina fill up ako ng isang form. Yun daw ang ibibigay nila sa ATM center kung saan pina process ang mga na debit. Mga 3 to 5 days daw yun. Tawagan ko na lang daw ang Valenzuela branch if na credit na sakin yung 2,000 ko o icheck ko na lang once in awhile. After  three days, tinawagan ko ang Valenzuela office. Sabi ng naka usap ko, hindi pa daw na cecredit sa akin. Mas okay daw kung irereport ko din daw yun sa bangko kung saan ako na debit. Pero nga diba, hindi ko alam kung saling bangko. Tawag na lang daw ako after 10 mins kasi ichecheck niya yung activity ng account ko. Noong tumawag ako ulit, natukoy na kung saan ako na debit.

Kaya the next day, pinuntahan ko ang branch ng bangko na yun (ibang bangko to). Pina fill up ulit ako ng form na parehas sa finill up ko doon sa bangko ko. Sabi pa ng naka usap ko, bakit that day ko lang daw inireport. Actually inireport ko naman agad diba? (Well, after two days?) Check ko na lang daw ulit after 3 to 5 days. 3 to 5 days na naman? Paulit ulit na lang ba ako maghihintay? Hai.

Okay, so nag antay ako ng apat na araw para sure. Pag check ko noong thursday (December 17) pumasok na yung 2,000 pesos. Ang sayaaaaa!

Sa wakas bumalik din ang para sa akin. Ang dami mang proseso ang napag daanan pero at least bumalik diba? Dahil kung para sayo yun, babalik at babalik yun.

My Day Version 1.0

It’s a special non-working holiday today because of the APEC summit and therefor, I’m home alone. I was thinking yesterday if I would pay a visit today at my aunt’s place (which I was not able to visit for three months already) but I was not sure if there were rerouting in their area so I decided not to but I hope I could go there this coming weekend instead.

I woke up at around 10 this morning then I went to the grocery to buy ingredients for my sinigang (because I was craving for it since last night). I was back at home at around 11:15 am but did not immediately started cooking. After a while… I was shocked to see that it’s already 12 noon! That’s why I had my lunch at 1:30 pm.

After eating, I took a bath, scanned posts on my social media accounts (while eating a kettle korn) and then… tadaaaa! It’s already 5 in the afternoon!

I prepared dinner at 6. Ate at around 8. Scanned posts on Facebook and tweets on twitter. Watched videos on YouTube. Then.. Tadaaa! It’s 10 pm! And I guess I’ll be sleeping early tonight.

Naku! Ang bilis ng oras grabe. Haha!

Therefor I conclude, I’m so unproductive today *sigh*. Though I’ve practiced my cooking skills! Haha.